პოეზია

სრულ აიკრიბა თვლები, ბილიკებ დაჩნდა მთებისა; კარგად იკიდებს ცხენი ფეხს, ქუჩზე აღარა სხლტებისა; ყველგან გაივლის მხედარი: ზოვებ აღარა სქდებისა. ლაღო...

გაზაფხულს ია ამოდის, სთველში ირემი ჰყვირისო, - ეს ჩემი გული ტიალი ისევ და ისევ სტირისო. ღამით მინახავს მთის პირად ბუ...

ბუნებამ გამოიღვიძა, ადგა, გაცოცხლდა მკვდარია... ძლივს საამური დამეცა ცივი ციური ცვარია. თოვლი დამდნარა მთაზედა, ხევებზე მოჰყეფს ღვარია, აქეთ არაგვი აყვირდა,...

პირველი ნაწილი მთათ გული, დაწყლულებული დახოცილ შვილთა მზერითა, ერთმანერთს მისწებებია, წყენა გაზდილა წყენითა. დაღვრილი გმირების სისხლი მიწის გულს ჩასწვდა ქვევითა,...

ხმალს ჰლესავს ბერიკაული, დაფიქრებული ძალზედა, ჰლესავს დიდრონი სალესით, თან ცერს გადუსომს ფხაზედა. დიდხანს ეკიდა კაჩხაზე, არ გატანილა კარზედა. შემჭვარლული აქვს...

ვაჟა-ფშაველა · ბაკური გვიამბე, ელიზბარაო, რა ამბავ მოხდა ეღოსა? როგორ დაეცნენ ლეკები ბაკურის ციხე-ეზოსა? -არ მინდა, ძველი დარდები რომ გულში...

აღარც-რას მერცხალს ვუყურებ, აღარც ცას მჭყივანთ წეროთა, იდინონ ნელის ნაბიჯით შავთ ნისლთა გასაშტეროთა, მკერდს მაიფინონ ყვავილნი ჩემის სამშობლოს მდელოთა... შავთ...

დასდევნებიყო მდევრადა წეროთა გადმამავალთა მარტოდ-მარტოკა არწივი, გამწკრივებულთა, მრავლითა. სწყენოდა მათი ნავარდი, გზას უკეტავდა სავალთა. საით სად მოთრეულები ზეიმითა და ზარითა...

არწივი ვნახე დაჭრილი, ყვავ-ყორნებს ეომებოდა, ეწადა ბეჩავს ადგომა, მაგრამ ვეღარა დგებოდა, ცალს მხარს მიწაზე მიითრევს, გულისპირს სისხლი სცხებოდა. ვაჰ, დედას...

კარგ ყმად ვინა ვსთქვათ, ვაჟებო, ნათქვამი არა გვცხვენოდეს, მსმენლის გულს აბორგოვებდეს, არავის არა სწყენოდეს? ვინა, ვინ არი კაი ყმა, ვის...

არავის არ გემდურით, ღმერთი, რჯული, ხატია! რადგან იმას ვაკეთებ, რაც მინდა და მწადია. უიმისოდ მკვდარი ვარ, ყოფნა ჩემი მჩატია. ის...

მინდა გულმა გაიხადოს თალხები, მინდა ცხოვლად ავახილო თვალები, მხიარულმა ვნახო მუდამ ქალები, რომ დავჩაგრო ქვეყნის მსრველი ძალები. მაგრამ არა! გულში...