პოეზია

"...რამ შემქმნა ადამიანად? რატომ არ მოვედ წვიმადა, რომ ვყოფილიყავი მუდამა ღრუბელთ გულ - მკერდის მძივადა, მიწაზე გადმოსაგდებად ცვარად ან თოვლად ცივადა? არ გამწირავდა პატრონი ასე ოხრად და ტივლადა! ცაშივე ამიტაცებდა, თან მატარებდა შვილადა. ასე არ დამჭირდებოდა სულ მუდამ ყოფნა ფრთხილადა. მზის მოტრფიალე ვივლიდი სიკვდილის გამაწბილადა; მაღლა ცა, დაბლა ხმელეთი მე მექნებოდა წილადა. გავიხარებდი, მთა - ბარსა ოდეს ვნახავდი მწვანედა, მორწყულსა ჩემის ოფლითა, ყვავილებს შიგნით, გარეთა. გადავუშლიდი გულ - მკერდსა დღისით მზეს, ღამით მთვარესა. სიცოცხლეს ვაგრძნობინებდი მომაკვდავ არე - მარესა. თოვლად ქცეულსა გულშია ცეცხლად იმედი მრჩებოდა, რომ ისევ ჩემი სიკვდილი სიცოცხლედ გადიქცეოდა და განახლებულ ბუნებას ყელ - ყურზე მოეხვეოდა."

გალაშქრება ლაშარის-ჯვრისა დროშით

გალაშქრება ლაშარის-ჯვრისა დროშით

სრულ აიკრიბა თვლები, ბილიკებ დაჩნდა მთებისა; კარგად იკიდებს ცხენი ფეხს, ქუჩზე აღარა სხლტებისა; ყველგან გაივლის მხედარი: ზოვებ აღარა სქდებისა. ლაღო...

გაზაფხულს ია ამოდის

გაზაფხულს ია ამოდის

გაზაფხულს ია ამოდის, სთველში ირემი ჰყვირისო, - ეს ჩემი გული ტიალი ისევ და ისევ სტირისო. ღამით მინახავს მთის პირად ბუ...

ორი ქალის სახე ვაჟა-ფშაველას პოემებიდან

გაზაფხული

ბუნებამ გამოიღვიძა, ადგა, გაცოცხლდა მკვდარია... ძლივს საამური დამეცა ცივი ციური ცვარია. თოვლი დამდნარა მთაზედა, ხევებზე მოჰყეფს ღვარია, აქეთ არაგვი აყვირდა,...

ბუნების გლოვა

ბუნების გლოვა

პირველი ნაწილი მთათ გული, დაწყლულებული დახოცილ შვილთა მზერითა, ერთმანერთს მისწებებია, წყენა გაზდილა წყენითა. დაღვრილი გმირების სისხლი მიწის გულს ჩასწვდა ქვევითა,...

სტუმარ-მასპინძელი

ბერიკაული

ხმალს ჰლესავს ბერიკაული, დაფიქრებული ძალზედა, ჰლესავს დიდრონი სალესით, თან ცერს გადუსომს ფხაზედა. დიდხანს ეკიდა კაჩხაზე, არ გატანილა კარზედა. შემჭვარლული აქვს...

ბაკური

ბაკური

ვაჟა-ფშაველა · ბაკური გვიამბე, ელიზბარაო, რა ამბავ მოხდა ეღოსა? როგორ დაეცნენ ლეკები ბაკურის ციხე-ეზოსა? -არ მინდა, ძველი დარდები რომ გულში...

აღარც-რას მერცხალს ვუყურებ

აღარც-რას მერცხალს ვუყურებ

აღარც-რას მერცხალს ვუყურებ, აღარც ცას მჭყივანთ წეროთა, იდინონ ნელის ნაბიჯით შავთ ნისლთა გასაშტეროთა, მკერდს მაიფინონ ყვავილნი ჩემის სამშობლოს მდელოთა... შავთ...

არწივის დარდი

არწივის დარდი

დასდევნებიყო მდევრადა წეროთა გადმამავალთა მარტოდ-მარტოკა არწივი, გამწკრივებულთა, მრავლითა. სწყენოდა მათი ნავარდი, გზას უკეტავდა სავალთა. საით სად მოთრეულები ზეიმითა და ზარითა...

არწივი

არწივი

არწივი ვნახე დაჭრილი, ყვავ-ყორნებს ეომებოდა, ეწადა ბეჩავს ადგომა, მაგრამ ვეღარა დგებოდა, ცალს მხარს მიწაზე მიითრევს, გულისპირს სისხლი სცხებოდა. ვაჰ, დედას...

არწივი

არწივი

კარგ ყმად ვინა ვსთქვათ, ვაჟებო, ნათქვამი არა გვცხვენოდეს, მსმენლის გულს აბორგოვებდეს, არავის არა სწყენოდეს? ვინა, ვინ არი კაი ყმა, ვის...

არავის არ გემდურებით

არავის არ გემდურებით

არავის არ გემდურით, ღმერთი, რჯული, ხატია! რადგან იმას ვაკეთებ, რაც მინდა და მწადია. უიმისოდ მკვდარი ვარ, ყოფნა ჩემი მჩატია. ის...

ფიქრები, მოგონება და ოცნება

არად მიღირს

მინდა გულმა გაიხადოს თალხები, მინდა ცხოვლად ავახილო თვალები, მხიარულმა ვნახო მუდამ ქალები, რომ დავჩაგრო ქვეყნის მსრველი ძალები. მაგრამ არა! გულში...

გვერდი 1 სულ 2 1 2