პოეზია

დაწუხებულმა, არაგვო, რო გნახე, გავიხარეო, სრულიად გამოვიცვალე, წელშიაც ავიხარეო. რა ლამაზია, წყეულო, შენთ ზვირთთა ლაღნი ჩქერანი, გააფთრებულსა ტალღასა კლდეს რო...

არ ვტირი, არც რას ვემდური, მწარეს ბედს, მწარეს ყოფნასა, მუდამ ეს მოსდევს, ამბობენ, სიმართლესა და ცოდნასა, – რად დავიჩივლებ ტანჯვასა,...

პირველი ნაწილი მაისი არის, იქუხა, წვიმამ დაიწყო მოდენა; წვეთები ცვივა კამკამით, ალმასის თვალის ოდენა, მწვანე ბალახი და ჩირთი წმიდი ცრემლითა...

ნუ გასჯავრდებით, შვილებო, და ნუ დაგვიწყებთ გმობასა, რომ ბევრი საქმე დაგიგდეთ გასაკეთებლად მოდგმასა. ჩვენი დრო იყო გრძნობისა, ჩვენაც ვგლოვობდით, ვტიროდით....

ადე, ამირან, რას გძინავ? ცხენს დაუყარე ხანძილი, დიაცის დაწუნებულსა ტირილი გინდა, გან ძილი. - ხალხური. უზარმაზარი ტანისა კაცი ვინმე სჩანს...

ყვავსა და ყორანს გაჰხდოდათ არწივის საბუდარზედა: ერთმანეთს თავ-პირს აჭამდენ ნადავლარ-ნაქურდალზედა. ნისკარტს ნისკარტში უყრიან, ბრჯღალი თარეშობს ბრჯღალზედა, ერთსაც ეწადა, სხვასაცა ბინის...

მშობელი ქვეყნის მოზარევ, უნდა გიმღერო მთურადა. იმავ ჭირით ვარ სნეული, რაც შენ გატყვია წყლულადა. რა ვუყოთ?! ბედი, შავბედი თუმცა გვექცევა...

ადგილო კურუმ-კურუმო, ველიან-ჭალიანაო, სამოთხესავით ლამაზო, მიყვარხარ ძალიანაო, რადა ხარ სულ მუდამ დინჯი შე შურთხის თვალიანაო? იმსჭვალვის აზრით ქვეყანა კაციან-ქალიანაო! შენის...

შვილო ტანჯულის ქვეყნისავ, სული დაჰლიე ტანჯვითა, მიუხვალ მამა-პაპათა ამოღებულის ხანჯრითა, ცრემლად დამდნარის გულითა, დაღლილი მტრისა ჯავრითა!.. ჯავრი ტანს ნაბდად გეხვევა,...