გაზაფხულს ია ამოდის,
სთველში ირემი ჰყვირისო, –
ეს ჩემი გული ტიალი
ისევ და ისევ სტირისო.
ღამით მინახავს მთის პირად
ბუ გულსაკლავად ჰკიოდეს;
ნეტავ, თუ კიდევ სხვასაცა
ჩემებრივ გული სტკიოდეს?!
მითამ სუყველას ბოლო აქვს,
ზღვანიც-კი დაშრებიანო;
მაშ ჩემის გულის დამჭრელნი
რატომ არ გასწყდებიანო?!
გამოხმაურება